Kültür Bakanlığı’nda çalıştığım yıllarda çok değerli bir insanı tanımış ve O’nu çok sevmiştim.
Yapı Tesisler Daire Başkanı Aslan Tin.
Çok iyi bir insandı. Aynı zamanda hemşerimdi. Çok iyi anlaşırdık.
Birkaç yıl önce rahmetli oldu.
Anlatacağım fıkra O’nun anlatımından:
“Erzurum’da huysuz bir koca varmış. Hanımının yaptığı her şeye bahane bulurmuş. Bir misafir davetinde hanımı çeşit çeşit yemekler yapmış, pilavın yanına bir de hoşaf ilave etmiş.
Yemekler çok lezzetli imiş, onlar için söyleyecek söz bulamamış. Huysuz herif bahane bulacak ya; bu defa hoşafa takmış.
“Ola ğari, bu hoşav niye ele duri?” diye sormasın mı?
Hoşafın danesi yok demek istemiş garibim.
Merkez Bankası ile dolar arasındaki ilişki gibi.
Merkez Bankamız bu dolar denilen paraya bir türlü yaranamadı.
O faiz indirdikçe, dolar inada binip hep yukarılara çıktı.
Osmanlı döneminde Yeniçeriler bazen yemekleri bahane ederek isyan ederlermiş.
Sanırım, 1. Murat Döneminde sofraya getirilen hoşaf yağlı bir kepçe ile karıştırılmış, hoşafın üzerinde bir yağ tabakası belirmiş.
Bu da Yeniçerileri kızdırmış.
“Hoşafın yağı” darbımeseli ise buradan geliyor.
Merkez Bankasının hoşafı da hora geçmiyor.
O indirdikçe, dolar bindiriyor.
Rahmetli Erbakan’ın emme basma tulumbası gibi.
Hemşerim Ayşe’nin yorumu da ilginç:
“Dolar artık kur yapmıyor, öpüp geçiyor.”
Büyük ortak “ben ekonomistim” diyor.
Küçük ortak ise ekonomiyi aksamlı k ile ifade ediliyor.
Ekonomi, ekonomi olmaktan çıkınca böyle oluyor zahir.
Reisimizin dediği gibi “ortada nas var.”
Faiz dinimizde haram sayılıyor.
“Ben faiz taraftarlarıyla yürümem” demesi boşuna değil.
Bu sözleri grupta alkışlamayan bir kişi vardı.
Ekonomiden sorumlu bakan.
Bir Cuma gecesi onun da ipi kesilebilir.
Sürprizlere hazır olun!
