Dadaşlar şehri Erzurum, seçtiği vekilin ve ağabeyinin etrafında dönen iddialarla çalkalanıyor.
Çok arayanım oldu.
Son arayanım, liseden arkadaşım Osman GÜLER’di.
Osman, düzgün bir insandır.
Olup bitenleri, düzgün yapısıyla tahlil etmiş ve çok rahatsız olmuş.
Dertleşmek için de beni aramış.
Söze “çok utanıyorum” diyerek başladı.
Evet, dürüstlükleriyle bilinen dadaşlara yakışmayan bir davranıştan dolayı utanıyordu.
Kendisini şu sözlerle teselli etmeye çalıştım:
“Sen, utanılacak bir şey yapmadın ki. Onları oralara getirenler utansın.
*
Ünlü komedyenimiz Ferhan Şensoy’un “Şans Kapıyı Kırınca” oyunu bir dönem kahkahalarla izlenmişti
“Şans Kapıyı Çalınca” ata sözümüzden mülhem olarak…
Şans, bazılarının kapısını çalıyor, bazılarınınkini ise karıyor.
Her dönemin şanslı aileleri ve şahsiyetleri vardır.
Bizim dönemin şanslı aileleri de var.
Onların kapıları kırılmıyor, çalınıyor.
Kapısı çalınan ailelerden biri Kavakçı ailesi.
Fertlerinden ödüllendirmeyen kalmamış neredeyse.
Bazıları milletvekili, biri de büyükelçi yapılmış.
Bizim memleketten de çıkmış böyle bir aile.
*
Kızı milletvekili.
Onun abisi 16 yıl Fetullah’ın bankasında genel müdürlük yaptıktan sonra,
Halkbank’a genel müdür yapılmış.
Daha önce bir kamu bankasında yönetim kurulu üyeliği,
Bacı kardeş, enişte bu kurumda bayağı dayanışma içinde olmuşlar.
Kaç köşe dönmüşler, Allah bilir.
Allah’ın bu şanslı kullarından hiç birisi yargılanmamış, ceza görmemiş.
Yedikleri önlerinde, yemedikleri arkalarında gül gibi geçinip gidiyorlar.
Çikolata kutusunda rüşvet alan, hemi de milletvekili olan bir başka şanslı kul da son kertede büyükelçi yapılmış.
Herkes, bu olup bitenleri merakla izliyormuş.
“Bu nasıl olur?” diyerek.
Bütün bu olup bitenlere akıl sır erdiremeyerek.
Aklın olsa, seni de terfi ettirirlerdi kardeş.
Herkese milletvekilliği, büyükelçilik düşmüyor bu dünyada.
Senin kapın baştan kırılmış.
Şans, onların kapısını çalmış, seninkini kırmış.
Otur, oturduğun yerde.
Fazla konuşma,
Fazla yorum yapmaya kalkışma.
Sonra cıs olursun!
