(1)
kırıldı bir kere gönül
bu taştan artık "kale" yapılmaz
ne kokladığım gülün hükmü kaldı
ne hükmü yüreğimin
yanıyor gülüm, yanıyor
yeşil köşk’ün lambası değil
ömrüm yanıyor
duyuyor musun?
*
(2)
amma yemin ettim
yemin ettim gülüm
biliyor musun
pes etmeyeceğim
yana yana da olsa
inadına, inadına
ölmeyeceğim
o gülü yeniden
yeniden koklayacağım
*
(3)
bağışla gafletimi gülüm
böyle yıkımlar
yakışmaz süleyman'a
bütün dünya bilsin
bilen bilmeyene duyursun
o taşlardan
yeni kaleler dikeceğim
*
İstanbul, 1982
