Toplumsal olarak; Memnuniyet testinden geçsek sonuç pek de olumlu çıkmaz. Her konuda memnun ve mutlu değiliz. Halbuki gelişmiş toplumlarda bu böyle değil. Aşağı yukarı eşit,veya memnuniyet yüzde olarak daha fazla. Ülkemizde memnuniyetsizlik o kadar fazla ki; hükümetten, muhalefetten , komşulardan, Trafikten, pazardan pazarcılardan,İşten işverenden kısacası havadan sudan v.s.
*
Memnuniyetsizlik ve mutsuzluk öyle hal almışki sokakta mahallede, Ülkede mutlu ve memnun insan bulmak zor. Gelişmiş ülkelerde veya batı ülkelerinde en azından merhaba diyen güler yüzlü insanlara rastlamak mümkün bizim ülkemizde yok yok yok.
*
Yeni Türkiye’den döndüm. Kıyaslama yapmak dahi istemiyorum. Havaalanına iner inmez farklılıkları ve insan davranışlarındaki değişimi gözlemlemek hiç de zor değil. Bu durumu şöyle açıklamak istiyorum; bizim ülkemizde, her alanda her anlamda şikayetler o kadar fazla ki her şeyden şikayet ediyoruz. Bu durum da mutsuzluk ve memnuniyetsizliği yaratıyor. En büyük sebep aslında sistemin iyi işlemeyişi .Bazen sorgulama ihtiyacı duyuyorum. Acaba, memnunluğu demiyorum ama mutlu olabilmeyi bizmi beceremiyoruz? İki insan bir araya geldiğinde muhabbet direkt şikayet etmek ile başlıyor ve konular açıldıkça muhabbet öyle bir hal alıyor ki; memnuniyetsizlik ve mutsuzluktan başka bir şey konuşulmaz hale geliyor.
*
Her şeyden şikayet ederek mutsuzluğu ve memnuniyetsizliği biz’mi yaratıyoruz? Türkiye’den gelen göçmen işçiler, ekonomik olarak memnun olsalar dahi hayatın diğer alanlarında mutsuz ve memnuniyetsizler.Bu durum kültürel ve sosyolojik olduğu kanısı uyandırıyor bende. Geçenlerde vefat eden bir Fransız komşuma bir gün ‘Bu gün nasılsınız?” diye sormuştum. Cevabı çok ilginçti, ‘Çok iyiyim. Öğle yemeğinde bir biftek, yanında az pişmiş sebze ile bir bardak şarap içtim hım çok nefisti’ demişti. Anlatırken bir öğle yemeğinin onu ne kadar mutlu ettiğini gözlemlemiştim. Hayatın her alanında olmasa dahi küçük şeylerden mutlu olmayı öğrenmeliyiz.
*
19/06/2023.
Rıza YENER/FRANSA
