"SEN” İSTEDİN “SEN”İN “BEN”OLMAMI

"SEN” İSTEDİN “SEN”İN “BEN”OLMAMI

- Ben doğmadan önce rahmetli olan ve dünyaya geldiğim gün kendisini rüyasında gören babama, “Oğlunuza benim adımı koyun” diyen sevgili dayım Süleyman Özkarahan için-

°

elimi hiç tutmadın

başımı hiç okşamadın

- diye hiç kırılmadım sana

çünkü ne “sen” “ben”i gördün

- ne de “ben” “sen”i

amma “ben”, “ben”de hep “sen”i gördüm

hep “sen” süsledin hayallerimi

hep “sen” çizdin yollarımı

“sen”, bir saklı gücüm oldun “ben”im

“ben”, “ben”i hissettikçe,

- hep “sen”i hissettim

çünkü “sen” “ben”sin, “ben” de “sen”im

°

elimde dört fotoğrafın var;

baktıkça her birine hep “ben”i gördüm

iki de şiirin var elimde;

okudukça ikisini de hep “ben”i okudum

çünkü “ben”, daha önce “sen”dim

ki, “sen” istedin; “sen”in “ben” olmamı

önce “sen”din süleyman; sonra “ben”

adın da ruhun da

- “sen”den bana armağan

°

dualar ettim dün gece yine

- göreyim diye düşümde seni

amma “ben”, yine “ben”i gördüm

- “sen”, yine “ben”deydin

- “ben”, yine “sen”in içindeydim

sanki ikimiz aynı bedendeydik

gerek kalmadı düşlere

- çünkü “ben”, “sen”in döşündeydim

Ankara, 9 Temmuz 2006