Kültür Bakanlığı yıllarım.
Bir çalışmam nedeniyle dönemin bakanıyla tatsız bir an yaşamış, “siz memnun olasınız diye yapmadık” diyerek kişiliğimi korumaya çalışmıştım.
Sonradan Personel başkanını çağırmış, beni Ankara dışında bir yere tayin etmek istediğini söylemiş.
O başkan denileni yapmamış, bana Film Denetleme Kurulu üyeliği önermişti.
Böylece sürgünden kurtulmuş, o zamanlar sansür kurulu diye bilinen kurulun bir üyesi olmuştum.
Kadir İnanır’la tanışmam bu günlere rastlar.
Bizi heyet olarak İstanbul’da bir kafede ağırlamıştı.
Nazik, kibar, değerli bir insandı insan olarak.
Ancak O, aynı zamanda ülkemizin değerli bir sanatçısıydı.
O’nun filmleri hafızalalarımızdaki yerlerini koruyor.
Kadir İnanır’ı pek sevdik.
Hastalığını üzüntü ile öğrendik.
Allah’tan bu yakışıklı aktörümüze şifalar diliyoruz.
En kısa zamanda aramıza dönmesini, sanat camiasındaki değerli yerini almasını bekliyoruz.
Yüce Allah’tan Kadir İnanır için şifalar diliyoruz.
O tanışıklığımızda Kadir İnanır’ın çok dürüst bir kişilik olduğunu da anlamıştık.
Bir filminde milleti dolandıran müteahhidi alnından vurduğunu anlatırken, yüz hatlarından bunu okumuştuk.
Ülkemizin, Kadir İnanır kalibresinde sanatçılara ihtiyacı var.
Sayılarının artmasını, mevcutlarının ömürlü olmalarını diliyoruz.
Sanatçılarımızı hem seviyor, hem saygı duyuyorum.
“Sanatsız bir milletin damarları kurumuş demektir.” Diyen Yüce Önder’imizi de çok seviyoruz.
Mekânı cennet olsun inşallah.
Kadir İnanır’lar, O’nun açtığı kutlu yolda, O’nun aydınlığı ile yol aldılar.
Yolları açık olsun.
